Öyle bir zamandayız ki;

Kuşlar yemlerini yerken ürkmesinler diye yolumuzu değiştirirdik öyle öğrendik biz. Mahallemizde bir cenaze olduğunda sesli gülmeye bile çekinirdik.

Zamanı çok suçlamak istemiyorum ama herşey çok değişti çok.Annem derdi de şaşkın şaşkın bakardım onun yüzüne.

Vesselam bu dünya hepimizi ayrı incitti…

Gününüz aydınlık olsun ne demeli ki …

Portakalı soyup başucuna neden koyduğunu sorgulamadan oyunlar oynamaya devam eden çocukluğumu özlüyorum.

Ve… bugünde şans eseri hayatta kalanlara selam olsun.Birilerinin umursamazlığı ve ihmali yüzünden hiç kimsenin ölmediği bir gün diliyorum….

Kendimi keşif yolculuğunun seyri yönelişlerimizle belirleniyor.

Özelliklerimizi bilmek istediğimizde kendimizden yansıyanlara yönelir, anda kalma gayreti içerisinde içsel olarak sürekli varlığımızı takip eder hale geliriz…

Öyle çok ihtiyacımız var ki bir kenarda sessizce, telaşsızca ve umursamazca oturup kendimizi dinlemeye.

İyi şeyler düşünüp, iyi şeyler hissetmeye….

Keşkelerin gereksizliğinin farkında olarak kim bilir kaç kere keşke demişizdir, diyoruzdur, diyeceğizdir….

Kendi halinde diye bir yer var bana dair….Kalbin yeterince yorulunca ruhun sessizce oraya yürür ya öyle işte.

Konuşmadığın ama hissettiğin ne varsa orada birikir.Vazgeçtiklerin, susarak taşıdıkların … ve en çok da kendine sakladıkların.

İnsan kendi halinde yaşayınca bu durum; içe doğru doğuş, bir kabulleniştir. Sana iyi gelmeyenlerden nazikçe uzak durmak, karmaşanın ortasında sadeliği seçmektir.