Gün, ritüel savaşlarla geçmişti ve yenilen, çıplak ve birbirine bağlanmış bir grup birey, büyük piramidin en üst platformuna kadar uzun merdivenlerden yürütüldüler ve orada öldürüldüler, boğazları kesildi ve yüce tanrılarına kurban edildiler. Moche toplumunda bir hükümdarın işareti olan büyük bir gümüş kadeh, kanı toplamak için kullanıldı ve daha sonra kan rahibe-kraliçe tarafından tüketildi ve çember tamamlandı çünkü hayat hayatla beslenir ve bu; şiddet yanlısı, tutkulu Moche toplumu için temel bir kültürel kavram gibi görünüyor.
Bu ritüel Moche tapınaklarının duvarlarında tasvir edilmiştir ve bu gizemli İnka öncesi kültür hakkında çok fazla şey bilinmese de duvar resimlerinden ve kabartmalarından ve mükemmel bir şekilde yapılmış çanak çömleklerinden bildiğimiz şey, bu insanların ölümü kucakladıkları kadar açgözlü bir şekilde hayat yaşadıklarıdır. Doğayı kutladılar, cinsel eylemlerde bulundular, şiddete başvurdular, doğum ve ölüme büyük bir ustalıkla katıldılar, dünyanın dengesini ve ikiliğini kabul ettiler ve kutladılar.
Şaşırtıcı Gerçeği Açığa Çıkarmak: Gizemli Moche Kültürü ve Beklenmedik Keşifleri
Arkeologlar Moche yaşamının bu resimlerini mezar duvarlarına çizilmiş ve çanak çömleklerinde kalıplanmış olarak ilk keşfettiklerinde tasvirlerin kesinlikle çok korkunç olduğunu, gerçek olamayacaklarını düşündüler – resimler kozmik olayların bir tür metaforik temsili olmalıydı ve kesinlikle hiçbir kültür böyle bir toplumu yöneten güçlü kan içen rahibe mistiklere sahip olamazdı. Elbette, bu kadar şiddet yanlısı ve kelimenin tam anlamıyla kana susamış insanlar erkekler tarafından yönetiliyor olmalıydı?
Rahiplerin “Senora de Cao”nun mezarının yanında kullandığı, kadın ruhani ve politik Moche liderinin yanında ayrılmış, törensel bir alan. Huaca Cao Viejo, El Brujo arkeolojik kompleksi, La Libertad, Peru. El Brujo, Moche uygarlığının önemli bir merkeziydi.
Moche kültüründen zengin mezarlar kazılmıştı ancak en ünlülerinden biri 1987’de keşfedilen Sipan Lordu’nun mezarıydı. Mezarındaki bulgulara dayanarak bunun erkek kontrollü bir toplum olduğu varsayılmıştı elbette ancak Moche mezarları henüz keşfedilmemiş birçok sürprizle karşı karşıyaydı ve bunlardan ilki 2006’da bulunan El Brujo’nun dövmeli mumyasıydı.
Peru’nun mavi Pasifik’e bakan güzel kuzey kıyı şeridinde, Huaca El Brujo (Büyücünün Kutsal Yeri) olarak bilinen yer, bize Moche’nin kültürüne ve orada gömülü olan ‘Büyücü’ye dair inanılmaz bir bakış açısı sunuyor: İki ana piramidi; Huaca del Sol ve Huaca de la Luna. Bir zamanlar bölgedeki sosyal ve dini işlevlerin merkezi ve dövmeli mumyanın son dinlenme yeriydi. Bu mumya, Cao Hanımı olarak bilinir. Yaşlı bir kadın değildi, yaklaşık bin beş yüz yıl önce, muhtemelen doğumun bir komplikasyonu olarak yirmili yaşlarının ortasında öldü.
Moche ölülerini bilerek mumyalamadı ancak kurutma koşulları Cao Hanımı’nı korumak için tesadüfen ortaya çıktı ve bunu yaparak onun karmaşık dövmelerini de korudu. Moche toplumunun daha yaygın üyelerinin dövme yaptırdığına inanılmasa da bu cenaze töreninden en yüksek statüdeki üyelerin dövme yaptırdığı kesinlikle çıkarılabilir ve dövmeler muhtemelen sempatik büyü yoluyla bireylerin ilahi olanla bağlantısını temsil ediyor ve güçlendiriyordu. Kaplanın gücünü istiyorsanız, bir kaplan dövmesi yaptırın… Bu düşünce süreci sanat formunun başlangıcından beri değişmedi ve bugün de devam ediyor.
Huaca del Sol (uzakta) ve Huaca de la Luna (önde), Moche medeniyetinin dini ve tören merkezleri. Arka planda Moche nehri deltası ve günümüz Trujillo şehri.
Cao Hanımı’nın dövmeleri yılanlar, yengeçler ve örümcekleri içeriyordu -hepsi de Moche tanrısal yaratıklar panteonuyla ilişkilendirilen hayvanlardı- ve bunların varlığı onu doğaüstü dünyayla daha da bağladı ve muhtemelen halkı arasında algılanan gücünü artırdı; ilahi olan tam anlamıyla onun teninde yaşadı. Çoğu Moche cenazesi Cao Hanımı gibi korunmadığı için tüm seçkinlerin dövmeli olup olmadığını asla kesin olarak bilemeyeceğiz ancak çömlek portre sürahileri dövmeli olabileceklerini gösteriyor.
Moche Toplumunun Yeniden Değerlendirilmesi: Kadın Yöneticilerin Örtüsünün Kaldırılması
Büyücü Tepesi’ndeki dövmeli kadının sürpriz keşfi, arkeologların Moche siyasi yapısının erkek merkezli modelini yeniden gözden geçirmelerine neden oldu ve eminim ki sonunda onu Hatshepsut, Boudicca, Makeda, Kleopatra veya Penthesilea gibi anormal bir kadın hükümdar olarak kabul edeceklerdi. Ancak daha sonra sekiz Moche Kraliçesi’nin daha keşfedilmesi, bunun erkek egemen bir toplum olmadığını oldukça açık bir şekilde ortaya koydu. Moche toplumunun, yüksek rahip krallar veya rahibe kraliçeler tarafından yönetilen sıkı bir şekilde hizalanmamış ‘eyaletlere’ dayandığı ve hükümetin bölünmesiyle daha dengeli bir yapıya sahip olduğu anlaşılıyor. Bu keşiflerin çoğu son on yılda gerçekleşti ve eğer bunlar yüzyılın başında yapılmış keşifler olsaydı bu mezarlardaki kadınların tarihte oldukları gibi hükümdarlar değil, ‘eşler, naipler veya cariyeler’ olarak hatırlanacağına inanıyorum. Geçmişimizin en büyük gizemlerinden birinin, toplumlarımızın bize inandırıldığı gibi her zaman erkek egemen olmaması olduğunu düşünüyorum ve umarım gelecekte daha nesnel arkeoloji bize daha fazlasını söyler.
Cao Hanımının Bir Kopyası.
Bu ritüel Moche tapınaklarının duvarlarında tasvir edilmiştir ve bu gizemli İnka öncesi kültür hakkında çok fazla şey bilinmese de duvar resimlerinden ve kabartmalarından ve mükemmel bir şekilde yapılmış çanak çömleklerinden bildiğimiz şey, bu insanların ölümü kucakladıkları kadar açgözlü bir şekilde hayat yaşadıklarıdır. Doğayı kutladılar, cinsel eylemlerde bulundular, şiddete başvurdular, doğum ve ölüme büyük bir ustalıkla katıldılar, dünyanın dengesini ve ikiliğini kabul ettiler ve kutladılar.
Şaşırtıcı Gerçeği Açığa Çıkarmak: Gizemli Moche Kültürü ve Beklenmedik Keşifleri
Arkeologlar Moche yaşamının bu resimlerini mezar duvarlarına çizilmiş ve çanak çömleklerinde kalıplanmış olarak ilk keşfettiklerinde tasvirlerin kesinlikle çok korkunç olduğunu, gerçek olamayacaklarını düşündüler – resimler kozmik olayların bir tür metaforik temsili olmalıydı ve kesinlikle hiçbir kültür böyle bir toplumu yöneten güçlü kan içen rahibe mistiklere sahip olamazdı. Elbette, bu kadar şiddet yanlısı ve kelimenin tam anlamıyla kana susamış insanlar erkekler tarafından yönetiliyor olmalıydı?
Rahiplerin “Senora de Cao”nun mezarının yanında kullandığı, kadın ruhani ve politik Moche liderinin yanında ayrılmış, törensel bir alan. Huaca Cao Viejo, El Brujo arkeolojik kompleksi, La Libertad, Peru. El Brujo, Moche uygarlığının önemli bir merkeziydi.
Moche kültüründen zengin mezarlar kazılmıştı ancak en ünlülerinden biri 1987’de keşfedilen Sipan Lordu’nun mezarıydı. Mezarındaki bulgulara dayanarak bunun erkek kontrollü bir toplum olduğu varsayılmıştı elbette ancak Moche mezarları henüz keşfedilmemiş birçok sürprizle karşı karşıyaydı ve bunlardan ilki 2006’da bulunan El Brujo’nun dövmeli mumyasıydı.
Peru’nun mavi Pasifik’e bakan güzel kuzey kıyı şeridinde, Huaca El Brujo (Büyücünün Kutsal Yeri) olarak bilinen yer, bize Moche’nin kültürüne ve orada gömülü olan ‘Büyücü’ye dair inanılmaz bir bakış açısı sunuyor: İki ana piramidi; Huaca del Sol ve Huaca de la Luna. Bir zamanlar bölgedeki sosyal ve dini işlevlerin merkezi ve dövmeli mumyanın son dinlenme yeriydi. Bu mumya, Cao Hanımı olarak bilinir. Yaşlı bir kadın değildi, yaklaşık bin beş yüz yıl önce, muhtemelen doğumun bir komplikasyonu olarak yirmili yaşlarının ortasında öldü.
Moche ölülerini bilerek mumyalamadı ancak kurutma koşulları Cao Hanımı’nı korumak için tesadüfen ortaya çıktı ve bunu yaparak onun karmaşık dövmelerini de korudu. Moche toplumunun daha yaygın üyelerinin dövme yaptırdığına inanılmasa da bu cenaze töreninden en yüksek statüdeki üyelerin dövme yaptırdığı kesinlikle çıkarılabilir ve dövmeler muhtemelen sempatik büyü yoluyla bireylerin ilahi olanla bağlantısını temsil ediyor ve güçlendiriyordu. Kaplanın gücünü istiyorsanız, bir kaplan dövmesi yaptırın… Bu düşünce süreci sanat formunun başlangıcından beri değişmedi ve bugün de devam ediyor.
Huaca del Sol (uzakta) ve Huaca de la Luna (önde), Moche medeniyetinin dini ve tören merkezleri. Arka planda Moche nehri deltası ve günümüz Trujillo şehri.
Cao Hanımı’nın dövmeleri yılanlar, yengeçler ve örümcekleri içeriyordu -hepsi de Moche tanrısal yaratıklar panteonuyla ilişkilendirilen hayvanlardı- ve bunların varlığı onu doğaüstü dünyayla daha da bağladı ve muhtemelen halkı arasında algılanan gücünü artırdı; ilahi olan tam anlamıyla onun teninde yaşadı. Çoğu Moche cenazesi Cao Hanımı gibi korunmadığı için tüm seçkinlerin dövmeli olup olmadığını asla kesin olarak bilemeyeceğiz ancak çömlek portre sürahileri dövmeli olabileceklerini gösteriyor.
Moche Toplumunun Yeniden Değerlendirilmesi: Kadın Yöneticilerin Örtüsünün Kaldırılması
Büyücü Tepesi’ndeki dövmeli kadının sürpriz keşfi, arkeologların Moche siyasi yapısının erkek merkezli modelini yeniden gözden geçirmelerine neden oldu ve eminim ki sonunda onu Hatshepsut, Boudicca, Makeda, Kleopatra veya Penthesilea gibi anormal bir kadın hükümdar olarak kabul edeceklerdi. Ancak daha sonra sekiz Moche Kraliçesi’nin daha keşfedilmesi, bunun erkek egemen bir toplum olmadığını oldukça açık bir şekilde ortaya koydu. Moche toplumunun, yüksek rahip krallar veya rahibe kraliçeler tarafından yönetilen sıkı bir şekilde hizalanmamış ‘eyaletlere’ dayandığı ve hükümetin bölünmesiyle daha dengeli bir yapıya sahip olduğu anlaşılıyor. Bu keşiflerin çoğu son on yılda gerçekleşti ve eğer bunlar yüzyılın başında yapılmış keşifler olsaydı bu mezarlardaki kadınların tarihte oldukları gibi hükümdarlar değil, ‘eşler, naipler veya cariyeler’ olarak hatırlanacağına inanıyorum. Geçmişimizin en büyük gizemlerinden birinin, toplumlarımızın bize inandırıldığı gibi her zaman erkek egemen olmaması olduğunu düşünüyorum ve umarım gelecekte daha nesnel arkeoloji bize daha fazlasını söyler.
Cao Hanımının Bir Kopyası.
