Bitkilerin ağrı reseptörleri, sinirleri veya beyinleri olmadığı için, biz hayvanlar aleminin üyeleri olarak anladığımız şekilde acı hissetmezler . Bir havucu kökünden sökmek veya bir çalıyı budamak bir tür botanik işkence değildir ve o elmayı endişelenmeden ısırabilirsiniz. Ancak, birçok bitkinin fiziksel uyarıları ve hasarı daha önce düşünülenden daha karmaşık yollarla algılayıp iletebildiği anlaşılıyor.

Bazı bitkilerin, Venüs sinekkapanı ve yaklaşık yarım saniyede kapanabilen inanılmaz tuzakları gibi belirgin duyusal yetenekleri vardır . Benzer şekilde, hassas bitki dokunmaya tepki olarak yapraklarını hızla kapatır; bu, potansiyel otçulları korkutmaya yarayabilecek bir adaptasyondur . Bu bitkiler gözle görülür şekilde belirgin bir duyusal kapasite sergilerken, son araştırmalar diğer bitkilerin hücresel düzeyde mekanik uyarıları algılayıp yanıtlayabildiğini göstermiştir. Arabidopsis (bilimsel çalışmalarda yaygın olarak kullanılan bir hardal bitkisi), tırtıllar veya yaprak bitleri tarafından yendiğinde yapraktan yaprağa elektrik sinyalleri gönderir ; bu sinyaller otçullara karşı kimyasal savunmasını artırır. Bu olağanüstü tepki fiziksel hasarla başlatılırken, elektriksel uyarı sinyali bir acı sinyaline eşdeğer değildir ve yaralı bir bitkiyi acı çeken bir bitki olarak insanlaştırmamalıyız. Bitkiler güneş ışığına, yer çekimine, rüzgara ve hatta küçük böcek ısırıklarına tepki verme konusunda olağanüstü yeteneklere sahiptir, ancak (çok şükür) evrimsel başarıları ve başarısızlıkları acı tarafından şekillendirilmemiştir, sadece basit yaşam ve ölüm tarafından şekillendirilmiştir.